Merak ediyorum: Yetenekli insanlarla aynı gezegenden miyim?

Bazen kendimi çok değersiz hissediyorum. Özellikle de yetenekli insanların yanında. Nasıl böyle oluyorlar, aklım almıyor. O yüzden onların Marslı olduğunu filan düşünüyorum veya benim işe yaramaz bir gezegenden geldiğimi filan;  çünkü onların yaptıklarını ben hayatta yapamazmışım gibi geliyor. Babam arkadan konuşuyor: 'Sadece yetenek değil, çalışma da var.' Burda 'yapabilirsin yeaa' diyip sırtıma tap tap vuran insanlar çıkıyorlar karşıma. :) Teşekkür ederim o insanlara. Ne yazık ki yapamazmışım gibi gelmeye devam ediyor.

Ejder Kulesi' nin  şu (kesinlikle tıklamanızı tavsiye ederim) konusunu gezdikten sonra da böyle bir his çöreklendi içime. Özellikle de Natalie Shau'ya hayran oldum. Tekrar tekrar baktım resimlerine. Öyle üzülüyorum ki photoshop bilmediğim için... :( Oturup ağlarım şimdi heaa öyle... Dur dedim, benim de resimlerim var, benim de yazılarım var; ama hevesim bir yumruk gibi takıldı boğazıma. Cuma günü yazdığım taslak geldi aklıma:

'Eski hikayelerime hala yorum yapıldığını gördüm bi sitede. Nasıl göğsüm kabardı anlatamam. Ama buraya o hikayeyi eklemeye üşeniyorum. Ayrıca onlar eskide kaldı xP Eski şeyleri ısıtıp ısıtıp önüme koymak da kötü oluyor. 'Bende hiç ilerleme yok yeaa' gibi hissediyorum. Resimde de böyleyim. Bir dosyam var, sürekli aynı resimler. Yenilerini eklediğim yok xP '

Neyseki yeni bir hikaye yazıyorum. Dönüşüm onlarınki kadar süper olmasa da bir dönüşüm olacak yani xD Kedime'min bana hediye ettiği adı Mavi Kebelek olan deftere yazmaya kıyamıyordum; ama bu hikayeyi bitirdiğimde ona geçireceğim ve bloguma tabi ki... :)

Karar verdim: Çekeceğim resimlerimin fotoğraflarını ve yayınlayacağım yakında. Sırada üşenmeyip resimlerini çekmek var... :)

Hem benim okul, dershane, ygs, lys, öss telaşımdan yazı yazmaya, resim çizmeye vakit mi kalıyor? Ben de dünyanın önde gelen doktorlarından olup değerli hissederim diğğ mii... :) İlle de sanat mı olmalı? Severim sanatı; ama doktorluğu daha çok severim... :)