8 Eylül 2010 Çarşamba

Sıfır kilometre ruh...

Kucağımdaki bebeğin gözlerinin içine bakıyorum. Nasıl bu kadar tatlı olabilir bir insan? Yavaşça sallıyorum. Gözleri benim ritmimle açılıp kapanıyor. 
Bir bebeğin kucağında uyuması nasıl bir duygu biliyor musun okuyucu? Bir yüreği hissetmek nasıl bir duygu? Senden başka güvenecek kimsesi olmadığını düşünmek ve onu öpmek... İki elinin arasına koca bir ruhun sığabildiğini düşünmek. Öylesine masum, öylesine şirin... 
Bebekler...  Hayata sıfır kilometre ruhla başlarlar . En başta herkese verilen kadar; en özgün ve en süssüz...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Çorbada senin de tuzun bulunsun ;) :)