Bu gün okula gittim, sınıfta beş kişiydik. Çok ilginç ama sınıfı özlediğimi hissettim. Sınıf boşalınca daha da hissettim. Yakında istesem de okula gelemeyeceğimi fark ettim. İlk iki yıl geçen maceralı hayattan sonra sonraki iki yıl içinde elimi hızlı tutmuşum galiba, bir sürü can dostum güzel insan diyebileceğim insan olmuş. Ne kadar ilginç, resmen duygulandım ayrılacağız diye. Tuhaf...Bana dedikleri gibi "Sanki dokuzuncu sınıftan beri bizimleymişsin gibi." Hatta arada sırada unutup gerçekten öyleymişim gibi davranıyorlar. "Aa sen on birde mi gelmiştin ya, unutmuşum" diyorlar. Çok seviniyorum :D
Şekil bir a da bizimkilerin ders çılgınlığını görüyorsunuz. Şu kafaları bulanık çıkan iki kızı çok seviyorum. Esma ve Arzuhan :) Kafasını umutsuzluk içinde Arzuhan ın üstüne yaslayan Esra. Diğerleri önemli değil zaten :p :D
Geçenlerde biz yürüyüş yapmıştık. Dur orda çektiklerimi yayınlayayım.
Gezilerdeki fotoğraflarıma baktım. İnanmıyorum ya. 230 tane fotoğraftan sadece 1 tane benim tek başıma olduğum fotoğraf var. O da bulanık :D Komedi gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Çorbada senin de tuzun bulunsun ;) :)